Zespół pałacowo-ogrodowy Lednice -Valtice to miejsce niezwykłe!
Został zbudowany w latach 1797–1802, za czasów Józefa I. Aloisa Liechtenstein wg projektu architekta Josefa Hardmutha. Głównym problemem przy budowie „wieży” był bagnisty teren. Dlatego też podłoże wzmocniono 500 balami dębowymi, na których postawiono fundamenty budowli. Minaret ma wysokość 59,39 m. Na jego szczycie znajduje się taras widokowy, z którego można podziwiać otoczenie pałacu w Lednicach, w tym piękne lasy łęgowe wzdłuż rzeki Dyje. Na taras prowadzą 302 schody.
Wg planów J. Hardmutha postawiono w latach 1807–1810 również budynek, stylizowany na ruiny zamku z czterema zniszczonymi, narożnymi wieżami. Nazwano go „Janohrad” na cześć księcia Jana I. Romantyczna imitacja średniowiecznego zamku była wykorzystywana w czasie książęcych polowań. Na parterze były psiarnia i stajnia. Dziś mieści się tu ciekawa ekspozycja myśliwska oraz ornitologiczna. „Ruiny” stanowią ulubiony cel pieszych i rowerowych wycieczek.
W latach 1824–1825 Josef Poppelack zbudował, zgodnie z projektem Josepha Franca Engera, na południowym brzegu stawu „Prostřední rybník”, klasycystyczną budowlę, która swą nazwę zawdzięcza rzeźbie Martina Fischera „Trzy Gracje”. Budynek ma kształt półkola. Jego wewnętrzną stronę tworzy kolumnada, wzdłuż której ustawione są posągi – alegorie Nauk i Muz, przeniesione z nieistniejącej świątyni Muz. Rzeźba „Trzech Gracji” umieszczona jest w środku półkola. „Świątynia” stanowiła wizualną przeciwwagę tzw. „Rybackiego Zameczku” (Rybniční zámeček), położonego na przeciwległym brzegu stawu.
Kolumnada, znana jest także pod nazwą „Reistna” – od nazwy wzgórza, na której została zbudowana w latach 1810-1817. Była wzorowana na kolumnadzie pałacu Schönbrunn. Jej budowniczym był Josef Poppelack. Stanowi ona idealny punkt widokowy. Rozciąga się z niej zapierająca dech w piersiach panorama okolicy – od miasta Mikulov, przez wzgórza Pálavy, pasmo lasów łęgowych w pobliżu Lednic aż do równin Morawskiego Pola w Austrii. Zbudował ją książę Jan I. w hołdzie swojemu ojcu Franciszkowi Józefowi I. Aloisowi oraz swoim braciom Józefowi i Filipowi. Kolumnada miała stanowić symbol czci dla cnót przodków, o czym świadczą napisy na attyce „Syn ojcu, brat braciom” i „Niezapomnianym przodkom żyjący syn”.
W okresie, gdy Kolumnada znajdowała się w pasie przygranicznym, na jej dachu zbudowano punkt obserwacyjny, a cały budynek był niedostępny. Dopiero zmiany ustrojowe w 1989 roku umożliwiły całkowitą renowację mocno już zdewastowanego zabytku oraz jego udostępnienie zwiedzającym.
W latach 1810–1812 architekt Josef Kornhausel zbudował, zgodnie z planami Josepha Hardmutha, świątynię bogini łowów Diany (często nazywaną również „Rendezvous”). Pawilon, ukryty wśród wielkich, starych drzew, przypomina rzymski łuk triumfalny! W rzeczywistości jest to pałacyk myśliwski w stylu empire. Służył on księciu Janowi I oraz jego gościom podczas licznych polowań jako miejsce odpoczynku. Zwyczajowo spożywano tutaj także śniadania – w dużej pięknie zdobionej sali, zajmującej całe piętro budynku. Elewację pałacyku zdobią reliefy inspirowane mitologią. Ich twórcą, podobnie jak i pozostałych rzeźb w stylu antycznym był rzeźbiarz Josefa Klieber.
O wyjątkowym poczuciu estetyki twórców budowli w „areale lednicko-valtickim” świadczą nie tylko zameczki i pozostałe „salety”, ale także budynki gospodarcze. Znakomitym tego przykładem jest tzw. Nowa Zagroda. Empirowy budynek, który zaprojektował J. Hardmuth powstał w latach 1809-1810. Ma on kształt czworoboku, otaczającego obszerny dziedziniec. Poszczególne budynki, stanowiące jego boki, połączone są arkadami. Znajdowały się w nich stajnie, spichlerze oraz mieszkania dla pracowników. Budynek pierwotnie służył do hodowli rasowego bydła, owiec, a później koni. Dzisiaj „Nowy Dwór” ponownie wykorzystuje się do hodowli koni jeździeckich, a także jako miejsce rekreacji.
W latach 1817–1819 architekt J. Kornhäusel zbudował w stylu empire, na szczycie wydmy nad Stawem „Mlýnským”, świątynia boga Apolla. Na frontowej elewacji można podziwiać płaskorzeźbę przedstawiającą boga Apolla, jadącego na słonecznym rydwanie, ciągniętym przez cztery konie, w towarzystwie korowodu muz. Dach podpiera osiem potężnych kolumn. Na attyce, po bokach nadbudówki, umieszczono rzeźby przedstawiające antyczne postacie. Płaskorzeźby i rzeźby są dziełem tyrolskiego rzeźbiarza Józefa Kliebera. Górna część budynku służyła w przeszłości jako taras widokowy.
Twórcą kolejnego budynku w stylu empire, wybudowanego w latach 1802-1806, był Josef Hardtmuth. „Belveder” miał być letnim pałacykiem o charakterze reprezentacyjnym oraz miejscem organizacji pikników dla rodziny i gości księcia Jana I. Józefa. „Zameczek” stanowił także znakomity punkt widokowy. Z czasem, zaczęto go wykorzystywać także do celów gospodarczych. Na dziedzińcu zbudowano woliery, w których hodowano ozdobne bażanty i pawie.
Na skraju skarpy, na północnym brzegu stawu „Prostřední rybník”, vis a vis „Trzech Gracji”, wśród drzew schowany jest klasycystyczny budynek. Wybudował go w latach 1814–1816 J. Kornhäusel. W latach dwudziestych XX w. utworzono w nim biologiczną stację badawczą, która działała aż do lat siedemdziesiątych.